Workshops HoH & Kandy Children's Hospital
Door: Joyce & Leonie
Blijf op de hoogte en volg Joyce & Leonie
14 November 2018 | Sri Lanka, Digana
Afgelopen week was een pittige week, er stonden namelijk 2 volle dagen van workshops op de planning. Vorige week maandag kwamen er 30 studenten fysiotherapie naar Rehabilitation Centre Home of Hope. De lessen die wij hier geven aan de 2 lokale fysiotherapeuten hebben we nu opnieuw herhaald. Op deze manier kunnen we een nog breder draagvlak creëren en de lokale fysiotherapeuten hebben ons hier bij geholpen. Zo konden zij het geleerde van de afgelopen weken gelijk toepassen.
Het is toch wel verbazingwekkend hoe laag de fysiotherapeutische kennis is. Daar waar wij in de opleiding mee dood gegooid worden is hier totaal niet bekend. We hebben les gegeven over het ICF-model, een internationaal model dat je kunt gebruiken om de gegevens uit je onderzoek in te verwerken. Ook de kennis over CP en het maken van doelen en een behandelplan is absoluut geen basiskennis.
Daarbij komt dat de Sri Lankaanse bevolking zeer bescheiden en bang is om fouten te maken. Dat maakt les geven lastig omdat er in eerste instantie weinig input komt uit de groep, men praat zo zacht dat we ze haast niet kunnen verstaan. Gaandeweg kwamen ze gelukkig wat los en hebben we tussen de middag samen met ze gegeten. Een leuke dag waarbij een ieder aan gaf aan het einde van de dag ook daadwerkelijk iets geleerd te hebben.
In de avond hebben we met alle medewerkers van HoH gegeten en met de diabetesverpleegkundige uit Nederland een dans geoefend die zij met de kinderen wil uitvoeren tijdens de workshop over diabetes. Wat een plezier hadden we samen!
Donderdag hebben we het bovenstaande herhaald voor 16 fysiotherapeuten in Kandy Children's Hospital. Gelukkig was hier wel een groot verschil met de studenten. De kennis rond CP leek goed aanwezig en ook het opstellen van doelen en een behandelplan leek meer van een leien dakje te gaan. Echter, ook hier hadden we weer te maken met de Sri Lankaanse cultuur. Het lijkt haast wel of men hier een stukje erkenning mist als je iets goed doet en dat een ieder ontzettend bang is om fouten te maken.
Gedurende de dag mochten we ook even rond kijken in het kinderziekenhuis. Confronterend. Daar hebben we wel even over nagedacht in de bus terug. Zalen met bedjes strak naast elkaar, geen privacy en weinig hygiëne. Op de kinder-IC lagen de prematuren niet in een couveuse maar in een groot bed. Wat een ongelijke wereld, en het is moeilijk te beseffen dat deze kinderen in Nederland zoveel meer kansen zouden hebben. Aan de andere kant deed het ons beseffen dat we hier echt op de goede plaats zijn en dat het overdragen van onze kennis meer dan noodzakelijk is!
Aan het einde van de dag zijn we naar het zuiden van Sri Lanka vertrokken. Richting VOC-stad Galle, waar een Nederlands Hervormde kerk staat en een Nederlands fort. En bovenal hebben we genoten van de gezellige restaurantjes, de zee en een lekkere cocktail om de goede week af te sluiten.
Het is toch wel verbazingwekkend hoe laag de fysiotherapeutische kennis is. Daar waar wij in de opleiding mee dood gegooid worden is hier totaal niet bekend. We hebben les gegeven over het ICF-model, een internationaal model dat je kunt gebruiken om de gegevens uit je onderzoek in te verwerken. Ook de kennis over CP en het maken van doelen en een behandelplan is absoluut geen basiskennis.
Daarbij komt dat de Sri Lankaanse bevolking zeer bescheiden en bang is om fouten te maken. Dat maakt les geven lastig omdat er in eerste instantie weinig input komt uit de groep, men praat zo zacht dat we ze haast niet kunnen verstaan. Gaandeweg kwamen ze gelukkig wat los en hebben we tussen de middag samen met ze gegeten. Een leuke dag waarbij een ieder aan gaf aan het einde van de dag ook daadwerkelijk iets geleerd te hebben.
In de avond hebben we met alle medewerkers van HoH gegeten en met de diabetesverpleegkundige uit Nederland een dans geoefend die zij met de kinderen wil uitvoeren tijdens de workshop over diabetes. Wat een plezier hadden we samen!
Donderdag hebben we het bovenstaande herhaald voor 16 fysiotherapeuten in Kandy Children's Hospital. Gelukkig was hier wel een groot verschil met de studenten. De kennis rond CP leek goed aanwezig en ook het opstellen van doelen en een behandelplan leek meer van een leien dakje te gaan. Echter, ook hier hadden we weer te maken met de Sri Lankaanse cultuur. Het lijkt haast wel of men hier een stukje erkenning mist als je iets goed doet en dat een ieder ontzettend bang is om fouten te maken.
Gedurende de dag mochten we ook even rond kijken in het kinderziekenhuis. Confronterend. Daar hebben we wel even over nagedacht in de bus terug. Zalen met bedjes strak naast elkaar, geen privacy en weinig hygiëne. Op de kinder-IC lagen de prematuren niet in een couveuse maar in een groot bed. Wat een ongelijke wereld, en het is moeilijk te beseffen dat deze kinderen in Nederland zoveel meer kansen zouden hebben. Aan de andere kant deed het ons beseffen dat we hier echt op de goede plaats zijn en dat het overdragen van onze kennis meer dan noodzakelijk is!
Aan het einde van de dag zijn we naar het zuiden van Sri Lanka vertrokken. Richting VOC-stad Galle, waar een Nederlands Hervormde kerk staat en een Nederlands fort. En bovenal hebben we genoten van de gezellige restaurantjes, de zee en een lekkere cocktail om de goede week af te sluiten.
-
24 November 2018 - 09:43
Chris Van Salsa:
Goh dames,
Jullie maken wat mee. Ik meen me te herinneren dat jullie naar Sri Lanka gingen om een bepaald onderzoeksmodel in de praktijk te testen. Klopt dat? Nu lees ik dat jullie de mensen in het Home of Hope én in een kinderziekenhuis aan het bijspijkeren over de aandoening CP en een stukje basis kinderfysiotherapie. Wow... Dit vind ik hartstikke goed en knap, maar komen jullie zo nog wel aan je eigen doelen toe? Want ik zou het jammer vinden als jullie heel goed ontwikkelingswerk doen en toch niet af kunnen studeren, omdat je zo voor anderen bezig bent geweest. Het mooiste zou zijn dat je de Sri Lankanen helpt en laat zien dat je over voldoende kennis en ervaring beschikt om dat diploma in ontvangst kan nemen, als jullie weer terug zijn. Dan is het win-win.
De situatie in zo'n kinderziekenhuis zou mij ook heel erg aan het denken zetten. Goed dat jullie ook even tijd voor jezelf neemt door te ontspannen en zo goed voor jezelf zorgt.
Joyce, goed om zien dat je met dansen bezig blijft. Heb jij iets met dansen, Leonie?
Ondertussen zijn hier de hoogste temperaturen onder de 10 graden gezakt en hebben we de eerste nachtvorst al gehad hier en daar. Ook de komende week blijft het guur. Ik hoop dat jullie dikke jassen bij jullie hebben voor de terugkomst of dat je ermee wordt afgehaald van Schiphol bij jullie terugkomst. Geniet van jullie verblijf in dat tropische paradijs en heel veel succes.
Groetjes,
Chris -
01 December 2018 - 11:08
Hidzer Gorter:
Hoi Leonie,
Geweldig wat jullie allemaal meemaken! Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat jullie geen gehoor vinden in Home of Hope. Ik ga er inderdaad van uit dat jullie voldoende kennis en ervaring opdoen voor jullie opleiding, maar met al die mooie activiteiten heb ik daar alle vertrouwen in.
Zijn je ouders al geweest of zijn die er nu? Geniet in ieder geval van je laatste periode, en wij zien er naar uit om je eind december weer te zien!
Hidzer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
